کدام ستاره گواه آغاز تو بود که جراحت بال پرستو در اعتماد دستهایت التیام می یافت و
درخت ترس تبر از یاد می برد
چه خوب بودی ای نازنین
وقتی کنار دلتنگی ام می نشستی چنان کبوتری بر شاخه های
خالی پاییز وتمام نیاز مرا به عشق با صلابتی شاعرانه عاشقانه آواز می دادی
آه ... چه خوب بودی ای نازنین !.