یک قرآن کوچک از جیبش بیرون می‌آورد و در حالی که حلقه‌ی اشک، چشمانش را سرخ کرده، می‌گوید: «به همین قرآن قسم که پسر من دوپینگی نیست و آنها می‌خواهند جوانم را قربانی کنند. من هم تا آخرین نفس، حتی اگر اعدامم هم کنند از حقمان یک قدم عقب نمی‌نشینیم.»
این سخنان عزیز علی‌حسینی، قهرمان سال‌های دور وزنه‌برداری آسیا و پدر سعید علی‌حسینی است که پس از مثبت اعلام شدن سئوال‌برانگیز آزمایش دوپینگ فرزندش، با مسئولان فدراسیون اتمام حجت کرده و می‌خواهد بسیاری از حقایق و سئوال‌های ذهنش را با مردم در میان بگذارد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فضای وزنه‌برداری ایران این روزها اینقدر شوک‌آور و تاسف‌برانگیز است که حتی رسالت اصلی و حرفه‌ای اطلاع رسانی را هم تحت شعاع خودش قرار می‌دهد. هر چه تلاش می‌کنیم از چارچوب‌ها اصلی کار رسانه‌ای خارج نشویم، بازهم مجبور می‌شویم از عمق فاجعه‌های موجود مرثیه‌سرایی کنیم. مرثیه‌ای که آخرین پرده‌اش بر مرگ سهراب است. سهراب، آن امید ایران زمین.
*** شروع غیرحرفه‌ای وسئوال‌برانگیز!
ادامه مطلب ...اگه گریه بذاره می‌نویسم کدوم لحظه تو رو از من جدا کرد
نگو اصلا نفهمیدی نگو نه، تو بودی اونکه دستامو رها کرد
خودت گفتی خداحافظ تموم شد منو تو سهممون از عشق این بود خود
خود تو حرمت عشقو شکستی بریدی آخر قصه همین بود
اگه مهلت بدی یادت میارم روزایی رو که بی تو عین شب بود
تموم سهمت از دنیا عزیزم بذار یادت بیارم یک وجب بود
بهت دادم تموم آسمونو خودم ماهت شدم آروم بگیری
حالا ستاره‌ها دورت نشستن منو ابری گذاشتی داری میری
بیا برگرد از این بن بست بی‌عشق بذار این قصه اینجوری نباشه
آخه بذر جدایی رو چرا تو چرا دستای تو باید بپاشه؟
خداحافظ نوشتن کار من نیست آخه خیلی باهات ناگفته دارم
اگه گریه بذاره می‌نویسم اگه مهلت بدی یادت میار
پس از زلزله مرگ بار هفته گذشته در کشور فقیر هاییتی در حوزه کاراییب ، کمک های بین المللی و نحوه ارسال این کمک ها به آوارگان 1.5 میلیون نفری این زلزله مهیب ، به عنوان یک دغدغه جدی سازمان ملل و دیگر کشورهای کمک کننده ، مورد توجه قرار گرفته است